Franse dorpjes en Zuid-Amerikaanse danslessen

Hallo Vietnam! Op zondagochtend 5 januari land ik op Noi Bai AirPort te Hanoi. Ik stap in een minivan die me zo'n 45 km verder naar het centrum van Hanoi brengt, waar ik na anderhalf uur word afgezet op quang trung. Zonder lonely planet of kaart, met alleen een adres vind ik gelukkig verassende snel het backpackers hostel waar ik gelijk een toer naar Sapa had geboekt die dezelfde avond nog zou vertrekken. Na de eerste Vietnamese loempia's was het tijd om de stad te verkennen en heb ik een stadswandelingen door de oude stad gemaakt. Hanoi is een erg leuk stadje waar duidelijk de Franse invloeden van de oorlog zichtbaar zijn. Wat me gelijk opviel is dat ze hier, vergeleken met de rest van Zuidoost Azië ontzettend goed voor hun scooters en motoren zorgen en dat er veel Vietnamezen zelfs op Vespa's rijden. Samen met een Nederlands meisje en een jongen uit Australië op een terrasje langs het meer gezeten en later in het hostel nog een biertje gedaan voordat ik op de nachttrein naar Sapa stapte. Doordat ik de vorige nacht op het vliegveld had doorgebracht was ik dus alweer praktisch 2 dagen wakker en daardoor lag ik al in een diepe slaap nog voordat de trein vertrok om 9 uur en 376 km later in Lao Cai wakker te worden. Vanaf hier was het nog anderhalf uur met de bus en stond een heerlijk ontbijt (met oa pannenkoeken!!!!) voor ons klaar. Na de eerste echt hete douche sinds bijna een half jaar dacht ik helemaal klaar te zijn voor de eerste dag hiken door de gebergtes en rijstvelden van Sapa. Helaas bleken mijn new balance niet helemaal geschikt voor de gladde modderondergrond, maar na 13 km en zo'n 20 bijna-dood ervaringen wanneer ik weer een paar meter naar beneden gleed ben ik dankzij de locals die meeliepen van Sapa naar hun dorp toch levend aangekomen bij de locale familie waar we de nacht zouden doorbrengen. Het dorpje deed me erg denken aan 'het Archeon' in Nederland waar je een idee van het leven in de middeleeuwen krijgt. De bevolking hier is ook vrijwel zelfvoorzienend en stoken warmte in huis dmv het kookvuur in de 'keuken' en uiteraard heeft het huis geen isolatie of glas voor het raam. Dit hield in dat wij onszelf ook warm moesten houden door een kampvuurtje te maken en zoveel mogelijk te eten bij het diner zodat ons lichaam genoeg energie had om warm te blijven tijdens de nacht 'buiten in het huis'. Na een verbazingwekkend warme nachtrust, we hadden gelukkig wel warme dekens, weer een ontbijt met pannenkoeken resteerde nog een hiketocht van 7 km die ons door het bamboe bos naar de waterval bracht. Het weer was in tegenstelling tot de dag ervoor niet meer mistig waardoor we nu wel uitzicht hadden over de prachtige vallei en door het invallen van de zonnestralen zag dit er als een sprookjeslandschap uit. Terug in Sapa besloot ik dat het tijd was voor wat meer warmte en heb ik een vlucht naar Hoi An, centraal Vietnam, geboekt. Na de nachttrein vanuit Lao Cai terug in Hanoi vanwaar ik dit keer weer wat avontuur opzocht om met de locale bus naar het vliegveld te komen. Aangezien mijn Vietnamese woordenschat niet verder komt dan xin chào wat hallo betekend was dit een behoorlijke uitdaging, maar dankzij de hulp van een vriendelijke jongeman die zijn Engels met mij probeerde te oefenen wist ik precies wanneer ik eruit moest.
Na een vlucht van 5 kwartier en een taxiritje van een half uur aan het einde van de middag aangekomen in m'n hostel in Hoi An. Bij het zwembad gelijk een groepje Nederlanders leren kennen waarmee we na een paar biertje samen hebben gegeten en nog een drankje gedaan in een cafeetje aan de rivier. Hoi An is nog leuker dan Hanoi en langs de rivier zijn alle mediteraans uitziende restaurantje versierd met Aziatisch lampionnetjes in alle kleuren wat een heel idyllische sfeer geeft. De volgende ochtend vroeg op voor een toer naar de tempels van My So'n, wat schijnt te lijken op de tempels in Angor Wat (Cambodja). Na de bootreis terug in Hoi An en daar tussen de locals aan een minitafeltje de locale specialiteit gegeten. De tweede en alweer laatste dag in Hoi An stond een dagje relaxen en eindelijk even lekker op het strand liggen gepland, maar net als alle keren daarvoor wanneer ik daar tijd voor had was het bewolkt en koud en loop ik dus nog steeds als een echte witte hollander rond.
Na meer dan 2 uur vertraging op een vlucht die ruim een uur duurt..... kwam ik met de locale bus weer terug in het centrum van Hanoi om na een nacht van 5 uurtjes de volgende ochtend naar Halong Bay af te reizen. Ha Long ligt 170 km ten oosten van Hanoi en in de haven op de houten Vietnamese versie van de Titanic gestapt. Eerst de enorme grot bekeken, vervolgens gekayakt door het drijvende dorp wat voornamelijk uit bootjes bestaat en na een mini kookcursus loempia met het uitzicht over de 'diamand rock' kon na het diner het feest beginnen. In tegenstelling tot het glas chemisch roze en overigens ontzettend smerige champagne (die ik dus gelijk weggegeven had) die we van de bemanning kregen, boden een groepje jongens van de enorme groep 'straliers' (Australiërs) een ontzettend lekker Australisch rood wijntje aan die ik met alle liefde onder het genot van een mooi uitzicht opdronk. Na de groep beter te hebben leren kennen begon na een paar biertjes en met behulp van de Zuid-Amerikaanse muziek het feest op de boot vlak voor de haven van Cat Ba Island. Dankzij de vrolijke en warme klanken van de muziek en de danslessen van de Argentijnen dacht ik zelfs even dat ik me in Zuid-Amerika ipv Zuidoost-Azië bevond. Na de nacht op de boot kwamen we de volgende dag terug in de haven van Ha Long waar het zonnetje gelijk begon te schijnen op het moment dat we voor 4 uur in de bus terug naar Hanoi stapte.... De afgelopen weken is het uiteindelijk kouder en met veel minder zon geweest dan ik had verwacht, maar ik hoop dat daar over een paar uurtjes na mijn aankomst in Bangkok tijdens de laatste weken van m'n reis in Thailand verandering in gaat komen!