Dansen in de zee

Zaterdag 28 december om 04:00u opgestaan en door een vriendelijke jongen op de motor afgezet bij de pier in de haven van Coron. Uiteindelijk bleek de boot 3 uur vertraging te hebben en dan realiseer je je dat het OV in Nederland toch zo slecht nog niet is. Onder het genot van een kukelende haan (ja dat is nu eenmaal een heel normaal bagagestuk voor Filippino's) een huilende baby en een steeds drukker en warmer wordende terminal gewacht tot ik 12 uur lang aan boord mocht zijn op de 2GO boot naar Puerto Princessa.
Genoeg tijd dus om mijn herinneringen van de afgelopen dagen op de Filippijnen de revue te laten passeren en wat voel ik me gelukkig als ik bedenkt wat ik allemaal al heb mogen zien en ervaren. Vooral de laatste dag in Coron was ontzettend indrukwekkend toen ik voor het eerst wrakken heb gezien van 140, 130 en 30 meter lang. Die dag maar liefst 3x een wrakduik gemaakt waarvan ik de laatste 2 ook van binnen heb bekeken. Duiken in zulke kleine en donkere ruimtes was in het begin wel spannend maar uiteindelijk vooral ontzettend gaaf om de in de tweede Wereldoorlog gezonken schepen vol marinelife te bekijken.
Door de vertraging midden in de nacht aangekomen in Puerto Princessa waar ik er al snel achter kwam dat de luchthaven daar s nachts gesloten is en doordat ik niet in m'n eentje door de stad heen wilde dralen maar besloten had om de nacht eens in de McDonald's door te brengen. De volgende middag via een vlucht naar Manilla uiteindelijk met een super klein vliegtuigje in Caticlan geland waarna ik met een korte bootreis en een tripje op de tricycle aankwam bij een prachtig hostel in Boracay. Eenmaal ingecheckt eerst even een deel van het eilandje verkent en versteld gestaan van de ontzettend westerse uitstraling van white beach. Dit gedeelte heeft een prachtig wit strand en blauw/groene zee met de meest luxe strandtentjes die je maar kunt bedenken a la uitstraling Monaco. Ontzettend vermoeid van 2 dagen reizen en amper 3 uur slaap in de afgelopen 48 uur s avonds toch nog ergens energie vandaan weten te halen om met m'n nieuwe hostelgenoten uit te gaan. De eerste dag in Boracay even uitgeslapen en de rest van de dag doorgebracht op een boot onder het genot van heerlijke cocktails, prachtig uitzicht en een lekker muziekje met m'n nieuwe vrienden uit Duitsland, Brazilië en de Filippijnen. S avonds met een klein groepje uiteten geweest en ons klaargemaakt voor weer een avond uitgaan. Dit eindigende uiteindelijk in een veel leukere avond stappen dan ik had kunnen bedenken; moderne club, prima muziekjes en champagne die rijkelijk vloeide... alleen zoals dat in Boracay kan gaan. Na een paar uurtjes slaap brak oudjaarsdag aan en helaas was het weer vrij bewolkt en besloot ik daardoor mijn langverwachte relax dag op het strand voorlopig nog maar uit te stellen. Rond een uurtje of 4 afgesproken bij een ontzettend dure beachclub aan white beach waar ik onder het spelen van een potje beachvolleybal de laatste keer dat jaar de zon op er prachtige manier in de zee zag verdwijnen. Op het strand gedineerd en na onze maag te hebben gevuld met een goede bodem konden de karaffen mojito niet snel genoeg worden aangevoerd. Net voor 12 uur begon het te regenen, maar ondanks dat kon niets mijn avond verpesten en genoot ik, doorweekt van de regen en het dansen in de zee, van de indrukwekkende vuurwerkshow die vanaf platformen in de zee werd afgestoken. De rest van de nacht gefeest op het strand, rooftopbars, besloten feestjes en de morgen geëindigd op heerlijke technobeats in een beachclub aan het strand. Na een geweldige oud&nieuw die ik nooit ga vergeten ook nog even mijn familie kunnen facetimen en daardoor ook een beetje van de sfeer en liefde uit Nederland kunnen proeven; mijn nieuwjaar had niet beter kunnen beginnen! Na weer een nachtrust van niet meer dan 3 uurtjes was het om 12:00 tijd om uit te checken en Boracay te verlaten voor 1 nachtje Kalibo zodat ik op 2 januari in de vroege morgen naar Manilla kon vliegen. Na een tussenstop van 10 uur uiteindelijk midden in de nacht aangekomen in Kuala Lumpur voor 2 dagen sightseeing. De volgende dag stond dan ook een wandeling door de stad op het programma en konden de bekende petronas twin-towers, het KLCC winkelcentrum en het mooie stadspark natuurlijk niet ontbreken. Ontzettend verwend door de sprookjesachtige afgelopen 15 dagen in de Filippijnen, viel het bezoeken van 'just another city' een beetje tegen maar gezien de geringe hoeveelheid slaap en de geruime hoeveelheid alcoholische consumpties van de laatste dagen was een tussenstop in Kuala Lumpur uiteindelijk toch een goed idee. De laatste dag voordat mijn reis in Vietnam begint eindelijk wat uitgezocht over wat ik wil doen en gaan zien en ben daardoor weer helemaal klaar voor een nieuw avontuur in een nieuw land met een nieuwe cultuur en tel ik op dit moment de uurtjes af die mij daar nog van weerhouden!